Compositie nr. 144:
'Solo' (mrt. 2009)
acryl op linnen; 70 x 90.
De opdrachtgeefster wilde een schilderij van haar geliefde kater Solo. Ik heb al eens eerder een serie geschilderd van een zwarte kat (zie: Zesluik 'Pinky'). Bij deze serie was het mij te doen om de zwartheid van de poes, die door een dochter van Duitse vrienden notabene 'Pinky' werd genoemd. Het leek dus voorbestemd dat ik een rode kater zou schilderen.
Ik vroeg de opdrachtgeefster om foto's van de kat. Bij voorkeur een foto waarop de kat dwars door het beeld loopt op oogniveau; dit beeld zou ik prachtig kunnen monteren in een voor mijn werk karakteristieke compositie met horizontalen en verticalen. Ik zag het helemaal voor me.
Lange tijd ontving ik niets. Nadat ik weer eens informeerde, bleek de opdrachtgeefster grote moeite te hebben om de kat te fotograferen. 'Het is een kat; die laat zich niet regisseren!'
Na nog enige tijd ontving ik een aantal krap uitgesneden en dus beeldvullende close ups van het dier, waar ik werkelijk niets mee kon. Dit leidde tot niets.
Enige maanden later was ik in de gelegenheid zelf foto's te maken van het dier. Het is een echte kater die van aandacht en aaien houdt: zeer behaagziek... Op een ochtend besloot ik het er met mijn camera op te wagen. Solo had mij meteen in de gaten. Telkens als ik de camera op hem richtte, kwam hij parmantig op mij af en begon mij kopjes te geven. Ik probeerde hem dan snel te ontwijken en een andere positie te kiezen, waarop hij weer met zwaaiende staart op me af kwam. Het lukte me een paar onscherpe foto's te maken, waaraan ik natuurlijk niets had. Toen sprong Solo op de rugleuning van de bank en begon klauwend met zijn voorpoten en lonkend mij zover te krijgen om hem te aaien. Ik voelde meteen dat dit iets kon zijn. Hij gaf het kennelijk op om achter mij aan te lopen en probeerde mij naar hem toe te lokken. Ik kon eindelijk afstand nemen en had de tijd om te kadreren en scherp te stellen.
Toen heb ik de foto gemaakt, die de basis vormt van het schilderij: de kat ligt behaagziek op de rugleuning: de achterpoten klauwen in de stof en hij kijkt bijna scheel van zijn verleidingstactieken. Ik dacht: 'Dit is Solo!'
De opdrachtgeefster was het geheel met mij eens. Ik kon eindelijk aan de slag.
Het resultaat is helemaal naar tevredenheid van de opdrachtgeefster. Solo is inmiddels gestorven en leeft voort op een mooie plek aan de muur in de woonkamer.